Jungheit

1. Dat dêt de Jonghêt, sacht de Frau, da sprong se överne Strühzalme (Strohhalm). (Aachen.) – Firmenich, I, 494, 176; Hoefer, 293; Hauskalender, III.

Holl.: Dat is een voltigeer-sprong, zei de boer, en hij sprong over een' zwavelstok. – Het is de jongheid, zei besje, en toen speelde een zeventiger met buitel mannetjes. (Harrebomée, I, 68^b u. 365^a.)

2. Dat is Jungkheit, dat verwasst (verwächst) wedder, säd' de Diern, do harr se bi'n Knecht legen. – Bueren, 271; Eichwald, 1255; Hoefer, 242; Stürenburg, 99^b.

3. Dat is Junkheit, dat verwasst wêr, sä(de) dat Meisje¹. (Ostfries.) – Frommann, II, 537, 158.

¹) Liebkosender Ausdruck für Mädchen, bezeichnet aber auch die weibliche Scham.